Nabożeństwa

Nabożeństwa

Drukuj

I - Związane z przeżywanym okresem liturgicznym: 

1 – Różaniec

Na modlitwę różańcową zapraszamy przez cały miesiąc październik na godz. 1730 (w dni powszednie) lub 1630 (w niedzielę).

Historia różańca sięga już pierwszych wieków chrześcijaństwa, wierni chwalili Boga, powtarzając różne modlitwy. Początkowo była to głównie Modlitwa Pańska. Przykładowo reguła benedyktyńska nakazywała braciom zakonnym odmawiać ją 150 razy dziennie. Ponieważ kult Najświętszej Maryi Panny, był bardzo żywy, zaczęto poszukiwać modlitwy przez wstawiennictwo Bożej Rodzicielki. Najpierw było to samo pozdrowienie Archanioła Gabriela, później dodano słowa wypowiedziane przez św. Elżbietę. Obecną formę modlitwy „Zdrowaś Maryjo” zatwierdził papież Pius V w 1566r. Za ojca Różańca uważa się jednak św. Dominika (1172-1221), któremu miała objawić się Maryja i przekazać modlitwę różańcową, której forma jednak była nieco inna niż obecnie. Ostatecznie dominikanin Lamus a la Roche (XV w.) ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Mario” (tak jak 150 psalmów) przeplatanych Modlitwą Pańską. Wreszcie w październiku 2002 papież Jan Paweł II ogłosił nową część różańca – tajemnice światła.

Sługa Boży Jan Paweł II tak mówił na temat różańca: „Różaniec jest to modlitwa, którą bardzo ukochałem. Przedziwna w swej istocie i głębi. Oto bowiem na kanwie słów Pozdrowienia Anielskiego przesuwają się przed oczyma naszej duszy główne momenty  
z życia Jezusa Chrystusa jakbyśmy obcowali z Panem Jezusem przez serce Jego Matki. Równocześnie zaś w te same dziesiątki różańca, serce nasze może wprowadzić wszystkie sprawy, które składają się na życie człowieka, rodziny, narodu, Kościoła, ludzkości”.

2 – Roraty

Na Roraty zapraszamy przez cały czas Adwentu na godz. 1700.

Roraty to adwentowe msze odprawiane o wschodzie Słońca, podkreślają wyjątkowość tego okresu. Nazwa „roraty” pochodzi od pieśni na wejście, rozpoczynającej się od słów „Rorate caeli desuper” –„Spuśćcie rosę niebiosa”. Msza roratnia, czyli msza wotywna  
o Najświętszej Maryi Pannie w okresie Adwentu, jest śladem dawnego obchodzenia święta Zwiastowania Pańskiego 18 grudnia. W starożytnych i średniowiecznych księgach liturgicznych polecano odprawianie tej mszy o Najświętszej Maryi Pannie w tygodniu poprzedzającym Boże Narodzenie lub nawet przez cały Adwent. Tak wyjątkowa obecność Matki Bożej w Adwencie ma głęboki sens. Maryja jest mistrzynią adwentowego oczekiwania. Jako córka Izraela, jako Matka Pana Jezusa i jako Matka Kościoła. Z Izraelem czekała na Mesjasza, a kiedy Anioł zwiastował jej, że pocznie i porodzi Syna, Emmanuela, oczekiwała na Życie, które cudownie w niej wzrastało. Razem z Kościołem czeka na przyjście chwalebnego, uwielbionego Chrystusa, a królując w niebie razem z Nim, wspiera Kościół  
w jego oczekiwaniu na ostateczny Dzień Pański.

3 – Nowenna przed uroczystością Bożego Narodzenia

Na Nowennę zapraszamy w dniach 16 - 24 grudnia na Mszę św. wieczorną  
o godz.1700.

4 – Droga Krzyżowa

Na Drogę Krzyżową zapraszamy przez czas trwania okresu Wielkiego Postu  
w następującym porządku:

> w piątek o godz. 1615 - dzieci i młodzież;

> w piątek o godz. 1730 - starsi

Droga krzyżowa to nabożeństwo wielkopostne o charakterze adoracyjnym, polegające na symbolicznym odtworzeniu drogi Jezusa Chrystusa na śmierć i złożenia Go do grobu.

Tradycja ta powstała w Jerozolimie, natomiast w średniowieczu rozpowszechnili ją zakonnicy - franciszkanie, którzy oprowadzając pątników zatrzymywali się przy stacjach przedstawiających historię śmierci Jezusa. Liczbę czternastu stacji ustalono w XVII wieku.  
W kościołach katolickich droga krzyżowa przedstawiana jest w obrazach lub rzeźbach rozmieszczonych na ścianach bocznych świątyni. Stacje drogi krzyżowej to nie tylko odtworzenie wydarzeń z ostatnich dni Chrystusa. Mają one swą bogatą symbolikę.

Stacje Drogi Krzyżowej:

1. Jezus skazany na śmierć przez Piłata.

2. Jezus bierze krzyż na ramiona.

3. Jezus upada pod krzyżem.

4. Jezus spotyka Swą Świętą Matkę.

5. Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Jezusowi.

6. Weronika ociera twarz Chrystusowi.

7. Jezus znowu upada pod krzyżem.

8. Jezus pociesza płaczące niewiasty z Jerozolimy.

9. Jezus upada pod krzyżem po raz trzeci.

10. Jezus odarty z szat.

11. Jezus przybity do krzyża.

12. Jezus umiera na krzyżu.

13. Zdjęcie Jezusa z Krzyża.

14. Złożenie Jezusa do grobu.

5 – Gorzkie Żale

Na nabożeństwo Gorzkich Żali z kazaniem pasyjnym zapraszamy na godz. 1630 (czas zimowy) lub na godz. 1730 (czas letni).

Gorzkie Żale to nabożeństwo pasyjne, połączone z wystawieniem Najświętszego Sakramentu i kazaniem pasyjnym. Pochodzi ono z początków XVIII w. - po raz pierwszy odprawiono je w 1707 roku. Jego tekst zachował oryginalne, staropolskie brzmienie.

Co ciekawe, struktura tego nabożeństwa opiera się na strukturze dawnej Jutrzni. Składają się z trzech części, rozpoczynają się Zachętą (lub Pobudką) i wzbudzeniem intencji (czytanie). W każdej części znajduje się hymn i dwie pieśni.

Gorzkie Żale dzieli się na Zachętę i trzy części. W każdą niedzielę Wielkiego Postu odprawia się jedną część:

> Zachęta; 
> Część I (I i IV Niedziela Wielkiego Postu); 
> Część II (II i V Niedziela Wielkiego Postu); 
> Część III (III Niedziela Wielkiego Postu i Niedziela Palmowa).

6 – Nabożeństwa majowe

Na nabożeństwa majowe zapraszamy przez cały miesiąc maj na godz. 1800.

Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane już na Wschodzie w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X.

Dominikanin bł. Henryk Suzo wyznaje, że zbierał w maju kwiaty i niósł  je do stóp Matki Bożej. Lubił z kwiatów pleść wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W roku 1549 ukazała się  
w Niemczech książeczka pod tytułem: „Maj duchowy”, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi.

Największym apostołem Nabożeństwa Majowego w XVIII w. był włoski jezuita  
o. Alfons Muzzarelli, którego oficjalnie uważa się za twórcę tej formy kultu maryjnego. On to bowiem całe swoje życie poświęcił propagowaniu tego nabożeństwa.

Centralną  częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, jeden ze wspaniałych hymnów na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. Litania Loretańska powstała w XII wieku, prawdopodobnie we Francji, a zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V. Nazwę „Loretańska” otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana.

W litanii wymieniane są kolejne tytuły Maryi: jest ich w sumie 49, a w Polsce 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie „Królowo Polskiej Korony”, które obecnie brzmi „Królowo Polski”.

W Polsce Nabożeństwo Majowe publicznie zostało zaprowadzone po raz pierwszy  
w 1837 roku w kościele św. Krzyża w Warszawie, nieco potem w Krakowie, na Jasnej Górze i w kilku innych kościołach. W niespełna 30 lat rozszerzyło się po całej polskiej ziemi. Dziś nie ma świątyni katolickiej, gdzie by nie było odprawiane.

7 – Nabożeństwa czerwcowe

Na nabożeństwa czerwcowe zapraszamy przez cały miesiąc czerwiec na godz. 1800.

Historia powstania tej Litanii jest dosyć ciekawa. Gdy w XVIII wieku w Marsylii wybuchła zaraza, jedna z zakonnic ułożyła ją, aby wybłagać  ratunek dla miasta. Po pewnym czasie zaraza ustąpiła. Początkowo modlitwa ta składała się z 26 wezwań, później dodano do niej jeszcze 7, dzięki czemu Litania licząca 33 prośby upamiętnia symboliczną liczbę lat życia Jezusa na ziemi.

Wielkim zwolennikiem i czcicielem Serca Jezusowego był Ojciec Święty Jan Paweł II, który wielokrotnie dawał wyraz swej radości z faktu, że w Polsce ta forma pobożności jest wciąż obecna. W Elblągu w 1999 r. powiedział: „Cieszę się, że ta pobożna praktyka, aby codziennie w miesiącu czerwcu odmawiać albo śpiewać Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa, jest w Polsce taka żywa i ciągle podtrzymywana”.  

II - Całoroczne: 

1 – Nabożeństwo Powołaniowe

Na nabożeństwa powołaniowe zapraszamy w pierwsze czwartki miesiąca na godz. 1700 (czas zimowy) lub na godz. 1800 (czas letni.).

W pierwszy czwartek miesiąca gromadzimy się przed obliczem Chrystusa ukrytym  
w Najświętszym Sakramencie, aby pochylić się nad tajemnicą powołania. Każdy z nas otrzymał od Niego ten piękny dar. Wyrażamy wówczas naszą wielką nadzieję, że są wśród nas również ci, których wzywa na wyjątkową drogę kapłaństwa i życia zakonnego. Od wieków przecież Jego natchnienie sprawia, że w młodych sercach budzi się pełna poświęcenia miłość do służby Jemu i drugiemu człowiekowi.

W sposób szczególny polecamy w naszej modlitwie pochodzących z naszej parafii Wojciecha Garbata (zakon ojców Dominikanów) i Huberta Równickiego (WSD Kielce), którzy przygotowują się do pełnienia posługi kapłańskiej.

2 – Nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa

Na nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa zapraszamy w pierwsze piątki miesiąca na godz. 1700 (czas zimowy) lub na godz. 1800 (czas letni.).

Wśród wielu różnych przejawów kultu Najświętszego Serca Jezusa formą najbardziej popularną, praktykowaną przez wiernych, jest nowenna dziewięciu pierwszych piątków miesiąca. Ma ona swoje źródło w objawieniach św. Małgorzaty Marii Alacoque. Chrystus prosił ją, by przyjmowała Go tak często w komunii świętej, jak tylko otrzyma na to pozwolenie, szczególnie jednak w pierwszy piątek każdego miesiąca. Z praktyką tą niepodzielnie więc związane są pierwsze piątki miesiąca i komunia świętej wynagradzająca.

Praktykę  pierwszych piątków potwierdził papież Pius XII, który pouczał, że celem kultu Najświętszego Serca ma być stale wzrastająca miłość Boga i bliźniego.

Jan Paweł II w czasie pielgrzymki do Paray-le-Moniale, którą odbył 5 października 1986 roku, tak modlił się w kaplicy objawień Serca Jezusa: „Składamy dzięki za szerokie rozpowszechnienie się adoracji i komunii eucharystycznej, które tu właśnie nabrały nowego rozmachu dzięki kultowi Serca Jezusa, rozwijanemu zwłaszcza przez Zakon Wizytek i Ojców Jezuitów, a następnie zatwierdzonemu przez papieży. Wiele owoców przyniosło nabożeństwo pierwszych piątków miesiąca, wprowadzone w wyniku naglących wezwań skierowanych do Małgorzaty Marii”.

3 – Nabożeństwo do Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny

Na nabożeństwa do Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny zapraszamy  
w pierwsze soboty miesiąca na godz. 1700 (czas zimowy) lub na godz. 1800 (czas letni.).

Zgodnie z zapowiedzią Matka Boża ukazała się siostrze Łucji ponownie, już po śmierci Franciszka i Hiacynty, 10 grudnia 1925 r., w Pontevedra (Hiszpania), tym razem  
z Dzieciątkiem Jezus. W czasie tego objawienia po raz kolejny Maryja zwróciła uwagę na Jej Niepokalane Serce otoczone cierniami.

Wtedy Matka Boża wezwała do podjęcia wynagradzającego nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca.

13 września 1939 r. Nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca uzyskało aprobatę kościelną i rozwija się na całym świecie.

Istotą  tego nabożeństwa jest wynagrodzenie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Obrażają one Boga i Jej Niepokalane Serce, są pogardą wobec Bożej miłości oraz powodem piekielnych mąk ludzi, za których umarł Jej Syn. Pragnie Ona ocalić jak najwięcej osób, dlatego przychodzi, aby ostrzec przed konsekwencjami grzechu, aby ocalić grzeszników od piekła, aby skłonić ich do nawrócenia. Maryja chce naszego zaangażowania w tę misję.

Nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca to forma pomocy grzesznikom, zaproponowana przez Maryję i Jezusa. Przez to nabożeństwo możemy przepraszać Boga i wynagradzać za grzechy obrażające Niepokalane Serce Maryi, a gdy będziemy tę modlitwę praktykować, także w naszych sercach wzrośnie miłość ku Bogu i bliźnim.

4 – Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy

Na Nowennę do Matki Bożej Nieustającej Pomocy zapraszamy w każdą środę na godz. 1700 (czas zimowy) lub na godz. 1800 (czas letni.).

Obraz MB Nieustającej Pomocy zasłynął w świecie bogatą treścią, kultem i pięknem. Jako ikona uobecnia i przedstawia Matkę Bolesną, Dzieciątko Jezus i dwóch Archaniołów, którzy trzymają narzędzia męki. Maryja, przerażone Dziecię tuli do serca, patrząc na nas, jako Matka Kościoła, wskazuje dłonią Drogę i nieustanną pomoc. Jezus trzymając dłoń, gubi pantofelek przeżywając niepokój.

Barwy obrazu przemawiają złotem, fioletem, zielenią i czerwienią. To symbole królewskości, wiary, nadziei i miłości. To, co Ewangelia ogłasza słowem, ikona uobecnia i przedstawia kolorami, by w Duchu Świętym przeżyć to spotkanie.

Historia obrazu sięga XII w. i dotyka kultury bizantyńsko-kreteńskiej. W XV w. obraz ten z Krety przewieziono do Rzymu, gdzie odbierał cześć przez prawie trzy wieki. Po niemal stu latach zapomnienia został odnaleziony przez Redemptorystów i po ukoronowaniu papieskim, wprowadzony do Sanktuarium w Rzymie, przy via Merulana, gdzie odbiera cześć do dziś. Tysiące wiernych kopii, rozprowadzonych po świecie, świadczą o wielkim kulcie i cudowności obrazu.

Kult MBN Pomocy związany z tym obrazem wciąż rozwija się na świecie. Papież Pius IX, przekazując obraz Redemptorystom, zlecił im opiekę i kult do MBN Pomocy. Redemptoryści obrali Ją sobie za patronkę Zgromadzenia. Oni też prawnie zakładają nabożeństwa nowennowe. Zgodnie z wezwaniem Kościoła, o popieraniu kultu do Dziewicy Maryi, Redemptoryści od ponad 100 lat głoszą w Polsce cześć i kult do MBN Pomocy, a od 50 lat zaprowadzają nowenny.

Nieustanna nowenna jest to nabożeństwo zatwierdzone przez Stolicę Apostolską, polegające na wspólnej lub prywatnej modlitwie przed obrazem MBN Pomocy w obranym dniu tygodnia, którego celem jest dziękczynienie Bogu za otrzymane łaski oraz przedkładanie próśb w modlitwie ufnej i wytrwałej za wzorem i przyczyną Maryi.

Jan Paweł II mówił w Wadowicach: „Proszę was, abyście nie przestawali się tutaj modlić za mnie przed tą Matką Boską Nieustającej Pomocy... abyście przed Wizerunkiem Tej Matki Bożej otaczali mnie nieustanną modlitwą”.

4 – Koronka do Bożego Miłosierdzia

Na Koronkę do Bożego Miłosierdzia zapraszamy w każdy piątek na godz. 1500.

W Wilnie 13 września 1935 roku s. Faustyna miała wizję anioła, który przyszedł ukarać ziemię za grzechy. Gdy zobaczyła ten znak gniewu Bożego zaczęła prosić anioła, aby się  wstrzymał chwil kilka, a świat będzie czynił pokutę. W jednym momencie stanęła przez majestatem Trójcy Świętej i wówczas nie śmiała powtórzyć swego błagania. Ale gdy odczuła w swej duszy moc łaski Jezusa, zaczęła się modlić słowami wewnętrznie słyszanymi  
i zobaczyła, że kara od ziemi została odsunięta. Na drugi dzień, kiedy była w kaplicy, Pan Jezus jeszcze raz przypomniał jej te słowa i dokładnie pouczył, jak należy odmawiać tę modlitwę na zwykłej cząstce różańca.

W tej modlitwie ofiarujemy Bogu Ojcu: Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, Jego Boską Osobowość i Jego Człowieczeństwo. Recytując słowa najmilszego Syna Twojego - odwołujemy się do tej miłości, jaką Bóg Ojciec darzy swego Syna, a w Nim wszystkich ludzi, a więc uciekamy się do najsilniejszego motywu, aby być przez Boga wysłuchanym. 
Słowa: dla Jego bolesnej męki nie oznaczają odwołania się do zadośćuczynienia złożonego przez Jezusa na krzyżu, lecz - jak każe wierność literze i duchowi nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego - do miłości miłosiernej, jaką darzy nas Bóg Ojciec i Syn. Pragniemy więc, aby bolesna męka Syna Bożego nie była daremna, lecz przyniosła owoce w życiu naszym i wszystkich ludzi.

W koronce prosimy o miłosierdzie dla nas i całego świata. Zaimek nas oznacza osobę odmawiającą tę modlitwę oraz wszystkich, za których pragnie i jest obowiązana się modlić. Natomiast cały świat - to wszyscy ludzie żyjący na ziemi i dusze w czyśćcu cierpiące. 
Pan Jezus w kilkunastu objawieniach ukazywał wartość i skuteczność tej modlitwy oraz przekazał obietnice, jakie do niej przywiązał. „Przez odmawianie tej koronki podoba Mi się dać wszystko, o co Mnie prosić będą” - powiedział do s. Faustyny.